Novidades da Editorial Galaxia

De -

 "O vigairo. A monxa-frade.Agromar. Aucto de Santa María"
 XOSÉ FILGUEIRA VALVERDE
 Colección LITERARIA
 EDITORIAL GALAXIA 2015
 164 páxinas
 P.V.P: 14€ Ive incluido.


Coincidindo co Día das Letras Galegas dedicado a Xosé Filgueira Valverde, EditoriaL Galaxia publica a Bibioteca Filgueira Valverde, ilustrada en cuberta coa obra pictórica de Ovidio Murguía. O segundo título desta serie, logo da publicación de Quintana viva, está formado por catro obras de dous xéneros diferentes: a narrativa e o teatro. O vigairo, publicado por primeira vez en 1927, é un canto literario ao mar de Pontevedra. A monxa-frade, un relato inédito de inspiración histórica; e á literatura dramática pertencen Agromar (1936) e Aucto de Santa María (1969).

En O vigairo, Filgueira Valverde fai unha loa literaria do mar de Pontevedra; o mar do comercio do sal e dos quimóns da sardiña. Os vigairos eran as vellas autoridades dos gremios do mar, evocados nun texto que vén dacabalo da ficción narrativa e a lírica ensoñadora. Saudades dunha Pontevedra soñada, documentada, mais tamén imaxinada, unha das constantes  da preocupacion intelectual, histórica, artística e mesmo literaria do autor.

A monxa-frade, tamén de inspiración histórica, aínda que ficcionada, é un texto inédito que xurdiu dunha encomenda dos promotores da colección "Contos do Castromil" (1992). Filgueira Valverde preparou este relato, que non chegou a rematar estilísticamente, máis que formal e estruturalmente está xa logrado. Como tal, como non totalmente concluído, publícase neste libro.

Agromar é moito máis ca teatro infantil, son reflexións sobre o proxecto galeguista nunha época na que se vivía a tensión ideolóxica e cultural entre o mundo da vila e o mundo da aldea. Pola súa banda, Aucto de como Santa María foi levada aos ceos pra a festa da nose señora en agosto (refeito con testos dos séculos XIII e XIV) foi publicado por primeira vez no número 25 da revista Frial. Unha vez máis, Filgueira bota man da erudición histórica para reelaborar un auto sacramental que relaciona coas orixes ou tradición do teatro galego: "Unha peza de teatro litúrxico medieval na nosa fala galega", segundo advirte o autor no limiar.

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

"O faro escuro" de María López Sández

De -
Imagen
Amósovos hoxe a miña recensión do libro " O faro escuro " da autora María López Sández . Este pequeno volume editouno a Editorial Galaxia. Trala bonita portada decorada cunha fermosa imaxe chamada Sálvora de Carmen Rosa Carracedo, unha imaxe dun faro, atópamos unha pequena obra formada por trinta e un capítulos cortos, cunha linguaxe sinxela que non traerá complicacións na súa lectura e comprensión. O faro é  unha imaxe moi simbólica que trae a nosoutros a idea de luz, esa luz que ilumina o camiño para chegar sempre a bon porto, máis neste caso, María López nos trae a historia dunha vida na que o faro que iluminaba o camiño esnaquízase e creba a vida dun dos persoaxes principáis. Resaltaría do libro o feito de que nos deixa unha reflexión sobre, a vida das mulleres que traballan e teñen unha vida familiar complicada ó ter fillos con diversidade funcional, o que as leva a facer grandes esforzos para atender as dúas partes nas que se fragmenta a súa vida, a vida...
Leer más

"La Biblia de Barro" de Julia Navarro

De -
Imagen
Hola a tod@s: Vengo a hablaros del libro "La Biblia de Barro" de la escritora Julia Navarro. He de ser sincera, y deciros que este libro no me gustó mucho. La historia es buena, con buenos personajes, pero la autora la ha contado en 766 páginas, y lo importante de la historia lo ha dejado en las últimas cien páginas, las seicientas anteriores han sido  un fracaso que no logra que el lector se enganche a la lectura (o al menos a mi no me engancharon), ya que en realidad no aportan nada importante, ningún aliciente que te haga seguir leyendo más. La verdad es que el libro se me hizo eterno. Con un vocabulario fácil de entender, no os encontrareis muchas explicaciones complicadas aunque sí un montón de personajes que por momentos te cuesta recordar de quien son alidos, para quien trabajan o que era lo que en realidad estaban buscando...Aunque he de reconocer también que algunos de estos personajes están muy bien creados, aunque Julia Navarro les haya dado un papel efímero, p...
Leer más

Fragmento de "Los últimos días de nuestros padres" de Joël Dicker

De -
Imagen
Cada semana desde noviembre, incansable, Kunszer iba a visitar al padre, con sus vituallas y su champán. Y comía con él, para asegurarse también de que se alimentaba. De su cocina seguían emanando olores deliciosos, porque el padre preparaba todos los días un plato para su hijo. Pero ni siquiera la probaba, se negaba: la comida del hijo, si el hijo no venía, no debía comerse. Así que los dos hombres, silenciosos, se contentaban con provisiones frías. Kunszer tocaba apenas la comida, pasaba hambre a propósito para que quedaran sobras y que el padre siguiera alimentándose. Después, deslizaba discretamente algo de dinero en la bolsa de provisiones. Los fines de semana, el hombrecillo ya no salía de casa. - Debería salir a tomar un poco el aire- le repetía Kunszer. Pero el padre se negaba. - No me gustaría que Paul-Emile llegase y no me encontrara aquí. ¿Por qué ya no me manda noticias? - Si pudiese, lo haría. Ya sabe, la guerra es difícil. - Lo sé...suspiraba-.¿Es un buen soldado? -El mej...
Leer más