Fragmento de "Moito Morro Corporation, sociedade ilimitada" de Carlos Labraña

"Nita: Coidado, isto está cheo de xente! Mira o sofá.
  Rita: Desde cando a xente dorme nos bancos?
  Nita: Desde que lles quitan as casas.
  Rita: Non sei..., Nita, isto paréceme un pouco raro.
  Nita: Ti ves cousas raras en todos os sitios
  Rita: Só cando o son
  Nita: Isto vainos dificultar un pouco as cousas. Temos que andar amodiño para non espertalos.
  Rita: Non será mellor vir outra noite que estea ísto máis despexado?
  Nita: Diso nada! Agora que estamos aquí non imos  marchar cos petos baleiros. Este banco non vai quedar cos nosos cartos de ningunha das maneiras.
  Rita: Ben, pero collemos só o que nos deben.
  Nita: E os xuros, fataba máis! Agora hai que mirar por onde cae a caixa forte. Sígueme!

Nita e Rita procuran silandeiras pola oficina.
  Nita: Con tanto moble isto parece un labirinto!
  Rita: Pois vai amodo, non vaias enfociñar!
  Nita: (Afastándose da irmá) Vexo algo!
  Rita: Agarda por min!

Nita bate coa caixa e magóase.

  Nita: Aaaiii!
  Don Faustino: (Sen abrir os ollos) Ringo...
  Ringo: Non fun eu...

Don Faustino e Ringo volven durmir.

  Rita: Nita, ten máis coidado, que nos van descubrir.
  Nita: Shisss!!! Xa atopei a caixa forte, e é grande coma un mundo. Debe de haber unha morea de diñeiro dentro.
  Rita: Lembra, só imos coller o noso.
  Nita: Cala dunha vez! (Apalpando a porta) Esta é a nosa noite de sorte. Tamén deixaron a caixa forte aberta !
  Rita: Isto cada vez fústame menos. Quizais sexa unha trampa."

Comentarios

Entradas populares de este blog

Fragmento de "Los últimos días de nuestros padres" de Joël Dicker

SANTIAGO DE COMPOSTELA EN LOS LIBROS

"O faro escuro" de María López Sández