"O becho que quería comer á avóa" de Rocío Leira
Ola¡¡ Xa teño unha nova recensión, o conto "O becho que quería comer á avoa" da escritora Rocío Leira. Un pequeno gran conto editado pola Editorial Galaxia.
Si, digo ben, un pequeno gran conto, porque aínda que ten poucas páxinas, esté é un conto ben grande, un conto moi importante se sodes pais e tedes, ou estades a crear, unha biblioteca de referencia para os vosos fillos en lingua galega.
É un libro importante pola actualidade do téma que trata nas súas follas, xa que nesta ocasión, o libro escrito por Rocio Leira, somerxe ós nosos fillos nunha problemática familiar que a gran maioría das familias sofre, sofriu ou sofrirá. Serálles fácil con este libro aprender que nalgunhas situacións hai familiares que han de marchar lles guste ou non, e que hai enfermidades que hai que afrontar xuntos en familia.
Contado dende a perspectiva dunha pequena cativa chamada Sara, Sariña, atoparedes o diálogo interno da nena que se enfronta a unha situación dificil na súa familia, máis que gracias a maestría dos seus pais e da súa avoa, logra aceptar e asimilar a problemática da enfermidade. Da man de Sariña os vosos fillos comprenderán esa situación, pois a forma de narrar os feitos está creada dunha maneira que, ese diálogo interno de Sara, irá abrindo camiño pouco a pouco para dar a coñecer a enfermidade, os seus procesos e incluso as consecuencias da mesma dunha maneira suave e entretida para eles.
A temática do libro é dura, unha dura realidade que vemos día a día en todos os recunchos do noso país, máis é importante facer entender os cativos que estas cousas pasan e que forman parte da vida, é algo natural. Se esto o fas nun idioma sinxelo, cunha forma narrativa que se acerca a forma de pensar dos cativos pois aquí temos a ferramenta que nos pode axudar a facer dos nosos fillos uns pequenos preparados para afrontar a vida con valentía e comprensión e faremos deles uns nenos cooperativos nestas situacións tan delicadas e complicadas para todos. Excelente¡¡
A verdade, un libro para ter na casa e para compartir se fora necesario, pois penso que abre a mente dos máis pequenos a mundos que a veces, aínda para nos, é dificil de aceptar. Encantoume¡¡
Comentarios
Publicar un comentario